Ezra

5"İşte belirtiler şunlardır: İnsanlar yeryüzünü  doldurduklarında  bü­yük bir paniğe kapılacaklar. Doğruluk yolu gizlenecek, yeryüzü imandan yok­sun kalacak.

²Daha önce gördüğün veya işittiğin şeylerden çok daha kö­tüsü olacak, kötülükte büyük bir artış görülecek.

³Şimdi dünyayı yönettiği­ni gördüğün ülke, yolu olmayan bir çöl olacak, herkes görsün diye yerle bir edilecek.

⁴Üçüncü dönemden son­ra yüce Tanrı sana yeterince uzun bir ömür bahşederse, her yerde bir karı­şıklık göreceksin. Güneş aniden gece ortasında parlamaya başlayacak, ay da gündüzün görülecek.

⁵Ağaçlar kan damlatacak, taşlar konuşacak, uluslar şaşkınlık içinde olacak. Yıldızların yö­rüngeleri değişecek.

⁶Yeryüzü sakin­lerince hoş karşılanmayan bir kral tah­ta geçecek, kuşlar bile uçup gidecek.

⁷Ölü Deniz balık verecek, geceleyin çoğu kişi için bilinmeyen, ama herkes tarafından duyulacak bir ses yankıla­nacak.

⁸Birçok yerde derin yarıklar açı­lacak ve bu yarıklardan sürekli alev püskürecek. Vahşi hayvanlar çok uzak kırlara gidecek, yayılıp dolaşacaklar.

⁹Kadınlar çok acayip yaratıklar doğu­racaklar, taze su kaynakları tuzlu su akıtacak, her yerde dostlar düşman ola­caklar. Anlayış saklanacak, sağduyu kendi gizli yerine çekilecek.

¹⁰Çok ki­şi onu arayacak, ama bulamayacak. Yeryüzü ahlaksızlık ve kötülükle do­lup taşacak.

¹¹Bir ülke öbürüne sora­cak: 'Doğruluk yolunun üzerinden dürüst biri geçti mi?' Öbürü de şöyle ya­nıtlayacak: 'Hayır'.

¹²0 günlerde in­sanlar umut edecekler, ama umutları boşa çıkacak; çalışıp çabalayacaklar, ama asla başaramayacaklar.

¹³"Bunlar, sana anlatmama izin verilen belirtilerdir. Ancak tekrar dua­ya yönelip gözyaşı dökmeye devam et. Yedi gün oruç tut, o zaman bunlardan çok daha önemli daha başka belirtiler duyacaksın."

¹⁴Bir irkilme, titremeyle uyandım. İçim geçti, neredeyse bayılıyordum.

¹⁵Ne var ki, benimle konuşan melek bana destek olup güç verdi, beni ayak­larımın üzerine dikti.

¹⁶Ertesi akşam halkın önderi Paltiel bana gelip, "Neredeydin?" diye sor­du, "Neden o kadar üzgün görünüyor­sun?

¹⁷Sürgündeki İsrail'in senin gö­zetimine emanet edildiğini unuttun mu?

¹⁸Canlan, besle kendini. Bir çobanın sürüsünü vahşi kurtlara terk ettiği gibi bizi yüzüstü bırakma."

¹⁹"Beni yalnız bırak" diye yanıt verdim, "Yedi gün boyunca yanıma gelme. Daha sonra tekrar gelebilir­sin." Bunu duyunca beni yalnız bıra­kıp ayrıldı.

İkinci Görüm

²⁰Yedi gün boyunca, melek Uriel'in bana yapmamı söylediği gibi, göz yaşlarıyla yas tutarak oruç tutum.

²¹Ye­di günün sonunda zihnim yine çok faz­la karışıktı.

²²Ama kendimi toparla­dım ve bir kez daha yüce Tanrı'yla ko­nuştum.

²³"Rabbim, efendim" dedim, "Yer­yüzünün tüm ormanlarının ve tüm ağaçlarının arasından sen bir tek as­mayı seçtin.

²⁴Dünyadaki bütün top­raklardan sadece küçük bir araziyi seçtin. Yeryüzündeki bütün çiçekler­den bir tek zambağı seçtin.

²⁵Bütün engin denizlerden sadece bir tane de­reyi kendin için doldurdun, bu zama­na kadar kurulmuş kentlerin içinden Siyon'u kendin için ayırdın.

²⁶Sen ya­ratılmış tüm kuşlardan bir tek güver­cine ismini verdin ve meydana getiril­miş tüm hayvanlardan bir tek koyunu seçtin.

²⁷Sen sayısız ulusların içinden sadece bir tanesini kendi ulusun ola­rak benimsedin ve sadece bu seçilmiş halka tüm insanların onayladığı yasa­yı verdin.

²⁸0 halde neden Rabbim, bu tek halkı başka ulusların merhame­tine terk ettin? Neden bu tek soyu bü­tün öbürlerinden daha fazla alçaltıp putperest insanların arasına dağıttın?

²⁹Senin vaatlerini reddedenler, senin antlaşmalarına inanan halkını ayaklar altına alıp çiğnediler.

³⁰Eğer kendi halkından bu kadar çok nefret ediyor­san, onlar senin kendi ellerinle ceza­landırılmalıydılar."

³¹Konuşmamı bitirdiğim zaman, önceki gece beni ziyaret eden melek bana tekrar gönderildi.

³²O, "Dinle beni" dedi, "Sana buyruklar verece­ğim. Çok dikkatlice kulak ver, sana daha fazlasını söyleyeceğim."

³³"Söy­le, efendim" diye yanıt verdim. Bana şöyle dedi: "İsrail'in uğruna yürekten derin bir keder içindesin. İs­rail'i, onu oluşturan Tanrı'nın sevdi­ğinden daha çok mu seviyorsun?"

³⁴"Hayır, efendim" dedim, "Ama ke­der beni konuşmaya zorladı. Yüreğim yüce Tanrı'nın işlerini anlamaya ve onun yargılarını kavramaya çalıştığım her saat işkence çekiyor."

³⁵Bana, "Yapamazsın" dedi. "Ne­den olmasın efendim?" diye sordum, "O halde niçin doğdum? Neden anne­min rahmi mezarım olmadı? Bu du­rumda Yakup'un çilesini, İsrail soyu­nun güçsüzlüğünü hiç görmemiş olur­dum."

³⁶O bana şöyle dedi: "Bana henüz doğmamış olanları say, saçılıp dağıl­mış yağmur damlalarını topla, solmuş çiçekleri tekrar açtır.
³⁷Koruma evle­rinin kilidini aç, serbest rüzgarı oraya kapat ya da sesin şeklini görünür kıl. O zaman İsrail'in çilesi hakkındaki soruna yanıt veririm."

³⁸"Efendim, Rabbim" dedim, "İn­sanların arasında evi olmayan Tanrı dışında bu bilgiye kim sahip olabilir ki?

³⁹Ben yalnızca akılsız biriyim, bu durumda ben nasıl sizin sorularınızı yanıtlayabilirim?"

⁴⁰Melek konuşmasını şöyle sür­dürdü: "Tıpkı sana sormuş olduğum şeyleri yanıtlayamayacağın gibi, be­nim yargılarımı ya da halkıma vaat etmiş olduğum sevgimin sınırını da hiçbir zaman anlayamayacaksın."

⁴¹Bunun üzerine şöyle dedim: "Ama efendim, eminim ki vaadiniz dünyanın sonunda yaşayan kişiler için­dir. Peki, bizden önce yaşamış olanla­rın, bizim ya da bizden sonra gelecek­lerin sonu ne olacak?"

⁴²0 şöyle yanıtladı: "Yargı bir daireye benzetilebilir. Ne en sonuncu çok gecikmiş olacak ne de en önceki çok erken olmuş olacak."

⁴³Şöyle dedim: "Bütün insanları -geçmişteki, şimdiki ve gelecekteki-bir defada ve aynı zamanda yarata­maz mıydınız? Böylelikle siz de yar­gılamanızı daha az bir gecikmeyle ya­pabilirdiniz."

⁴⁴Ama o şöyle yanıtla­dı: "Ne yaratılmış olan yaratıcısından daha hızlı gidebilir ne de dünya üze­rinde yaşasınlar diye yaratılan bütün o insanları aynı anda besleyebilir."

⁴⁵"Ama efendim" dedim, "Siz ba­na, bir zaman gelecek, yaratılan her varlığa aynı anda hayatları geri veri­lecek demiştiniz, bu nasıl olabilir? Eğer zamanı geldiğinde dünya onların hep­sini besleyebilecekse ve hepsi aynı zamanda canlanacaksa, şimdi de onların hepsini birden besleyebilirdi."

⁴⁶"Sorunu bir kadının rahmine sor" diye yanıtladı, "De ki, 'Eğer on çocuk doğursan, neden sırayla doğurursun? Neden bir defada ve aynı zamanda onu­nu birden doğurmazsın?' "

⁴⁷"Hayır, efendim" dedim, "Onu ya­pamaz. Doğumlar mutlaka aralıklarla gerçekleşmelidir."

⁴⁸"Doğru" diye yanıtladı, "Ben de dünyanın rahmini, doğması tasarlan­mışları aralıklarla doğuracak şekilde yaptım.

⁴⁹Bir çocuk doğum yapamaz, ne de çok yaşlı bir kadın. Ben de aynı kuralı, yaratmış olduğum dünya için de geçerli kıldım."

⁵⁰Sorularıma devam ettim: "Siz yo­lu açtığınız için şimdi ben de sorabili­rim" dedim, "Söz ettiğiniz annemiz hâ­lâ genç mi, yoksa daha şimdiden yaşla­nıyor mu?"

⁵¹Şöyle yanıtladı:

⁵²"Her­hangi bir anneye, daha sonra doğur­duğu çocukların neden daha önce do­ğurduğu çocuklara benzemediğini, ama daha küçük olduğunu sor.

⁵³0 sana şöyle diyecektir: 'Güçlü, kuvvetli genç­lik zamanımda doğmuş olanlar, yaşlı­lıkta, rahmim kuvvetten düşmeye başla­dığında doğurmuş olduklarımdan çok farklıdırlar.'

⁵⁴Düşün, demek ki bu­nun gibi benzer şekilde eğer sen, sen­den önce doğmuş olanlardan daha küçüksen,

⁵⁵senden sonra doğanlar daha da küçük olacaktır. Nedeni de yaratıla­nın giderek yaşlanıyor ve gençlik gü­cünü kaybediyor olmasıdır."

⁵⁶0na dedim ki: "Eğer hoş görür­seniz, efendim, yaratıklarınızı nasıl ziyaret edeceğinizi bana da gösterin."